Што е вера? Како можеме да ја објаснеме верата? Верата е елемент од нашиот секојдневен живот. Сфаќајќи или не, ние користиме вера секој ден. Ја користиме верата за да веруваме дека храната што ја купуваме не е отровна. Ја користиме верата за да веруваме дека ќе патуваме безбедно, без разлика дали тоа е со воз, со автобус или со авион. Сè што правиме е со вера. Живееме, работиме во куќи, згради верувајќи дека се правилно изградени. Имавме верба дека луѓето нема да изградат зграда во која нема да може да се живее. Сè што правиме е со вера. Значи, да ја земеме истата вера и да ја ставиме во Исус Христос како наш Господ и спасител и ќе знаеме кој е Тој. Ние Го прифаќаме со вера и Тој доаѓа во нашиот живот и во нашето срце и знаеме дека Тој е она што тврди дека е.
Инспирацијата за подготовка на оваа статија е од едно од предавањата на Кевин Зедаи (Kevin Zadai), и всушност е извадок од тоа, човек кој е познат по тоа што откако почина на операционата маса отиде во рајот. Да бидам искрена, оваа тема за верата е длабока и суштинска. Мојот предлог до вас е да бидете подготвени да научите нешто повеќе за верата.
Нашето одење со Бог има врска со видот, но тоа не е физичкиот вид. Верата е духовен вид. Тоа е всушност гледање во доменот на духот што сите ние можеме да го правиме. Сите имаме претчувства, сите имаме интуициja, сите го имаме ова предзнаење. Има моменти кога нашиот физички вид, нашата психа, нашите уши, тие ќе ни кажат едно - фактите, но фактите се менуваат.
Заклучокот е дека она што Бог сака да го видиme не е она какви сме кога сè оди добро. Тој сака да ја види нашата вера. Тој сака да види што сме ние, а што не сме. Она што го интересира Бог за нас е она што ќе трае низ огнот, духовниот оган. Бог се грижи за златото и среброто и скапоцените камења кај нас. Сè друго ќе биде уништено од духовниот оган. Затоа мораме да се претвориме во оган. Треба да знаеме што можеме да направиме во невозможна ситуација, дали можеме да се држиме заедно и да кажеме „ама Бог ќе го стори тоа“. Тоа е нашата вера. Тоа е од нераспадливо семе. Исус нѝ кажа дека треба да имаме големина на семе колку синапово семе. Потенцијалот е во семето. Словото Божјо дава род. Целата идеја за нашата вера е дека не ни треба многу вера, само ни треба вера. Но, верата е трајна. Тоа е дел од нас. Тоа не е нешто на што работиме, или нешто што го губиме. Сомнежот е од нашата глава. Така, можеме да веруваме во срцето и да се сомневаме со нашата глава, а сепак да примаме, но мораме да издржиме. Тоа е кога почнуваме да изговараме со устата, правиме трансакција со нашата уста, се огласивме и таа е нашето кормило. Нашиот јазик е кормило како што вели Книгата на Јаков. Не можеме да очекуваме да одиме во друга насока од онаа како што зборуваме. Истото е и со растението, не може да очекуваме да добиеме поинаква жетва од она што сме го засадиле. Верата има врска со она што сме го засадиле и таа станува дел од нас. Тоа е врска со Бога. Тоа не е систем. Не ставаме нешто и не вадиме нешто. Тоа не е коцкање. Тоа е сигурна работа.
Целата идеја е дека Исус го направи ова за Таткото за да го откупи семејството, а семејството треба да има вера, но верата не е она што ние мислиме дека е. Верата е, ако Бог те фаворизира, тогаш и јас користам. Ние сите го правиме тоа. Значи, ако одиме со Бога, сите имаме корист од тоа.
Верата треба да биде способна да ги пренесе сите овие работи (пари, здравје, врски итн). Верата може да оди во која било од областите на пораката за добрите вести и да ги обезбеди сите потреби. Таа порака е над парите. Верата го надминува секое ограничување што можеби го имаме бидејќи верата може да прескокне сè останато и сепак да ја добиеме нашата провизија натприродно.
Што е вера? Верата е суштината на работите на кои се надеваме. Тоа е доказ, имотен лист на невидените работи. Ние го ограничуваме Бог ако гледаме само на парите затоа што Бог има многу начини да ни ги даде работите. Духот Божји сака да му даде на Христовото тело поединечен поглед за да го види имотниот лист, тапиjaтa во нашата рака. Верата е духовен вид. И она што го направи сатаната е тоа што нѝ го одзеде духовниот вид. Верата е суштината на нештата, таа веќе постои, ја имаме во наши раце. Мораме да се молиме, да чекориме во таа реалност и да дозволиме Бог да нè убеди во она што го имаме. Духот е тука да не убеди во она што го имаме. Не мора да ги видиме работите веднаш. Не станавме личноста каква што сме сега преку ноќ. Кога се спасивме, моравме да влеземе, моравме да научиме да одиме. Потребно е време за да се развие вера. Не е дека ја немаме, ја имаме. Суштината е дека треба да бидеме целосно убедени. Тоа е процес. Светиот Дух мора да биде со нас за целосно да нè убеди. Значи, сè што нѝ е потребно нѝ е веќе дадено. Бог веќе ни дал сè. Потоа нѝ ја дал визијата. Затоа, мораме да почнеме да се однесуваме и да живееме како овие работи да нѝ доаѓаат од зад нас, а не од пред нас. Нè претекнуваат. Добрината и милоста ќе нè следат во сите денови од вашиот живот. Ќе нè совладаат. Мораме да го разбереме следново: нема начин да дадеме доволно за да го убедиме Бог да нѝ даде. Нема шанси затоа што веќе сака да нѝ даде, веќе нѝ даде сè што нѝ треба. Како можеме на некој начин да го убедиме да нѐ сака или да нѐ фаворизира?
Давањето пари е обожување, давањето нè откачува од светскиот систем затоа што светскиот систем нè учи да чуваме сè и да се држиме за нешто.
Значи, не можеме да мислиме во нашиот ум дека е во ред, дека ќе складираме. Мораме да направиме трансакција и да дадеме на некој што не може да нѝ врати, бидејќи таму е зачувано.
Верата е личност, таа е буквално верна и вистинита. Ако му се обратиме на Исус: Верен и вистинит! Исус ќе се заврти и ќе одговори: Што сакаш? Исус има сè под контрола. Сè што нѝ треба веќе нѝ е дадено. Секој од нас е чудо.
Ако го засадиме семето на Словото Божјо, тоа ќе се појави и ќе даде род. Тоа е она за што зборува Исус кога зборува за верата. Значи, ние го сееме во нашиот живот словото Божјо и очекуваме род, но очекуваме и трансформација, почнуваме да ги гледаме работите и да ги знаеме работите. На секој од нас му е даден дел од вера. Без вера е невозможно да му угодиме на Бога. Тоа е однос на доверба. Мораме да веруваме дека Бог постои и дека Тој ги наградува оние кои вредно го бараат. Затоа отсега мора ревносно да го бараме. Тоа ја произведува верата. Мора да го запомниме ова: тоа произведува вера!
Каков е процесот на засадување на зборот како семе? Зборот е пренесен, треба да се пренесе преку еден од нас и потоа го мешаме со вера од она што сме го слушнале и потоа го засадуваме во срцето, и суштината на тоа ја земаме како своја, и се всадува во нас.
Не треба да го реализираме тоа, само треба да веруваме. Но, верувањето е дека ние разбираме и го имаме имотниот лист дека Бог веќе нѝ обезбедил пред да се родиме. Духот Божји сака да ни даде вид на она што се случува во духот. Има секакви работи кои се околу нас кои се наши. Тие треба да дојдат во оваа атмосфера. Значи, со ова кажано, дали сме подготвени да веруваме во вистината?
Драги читатели, ви испраќам благослов со Божјиот збор...
Се надевам на Господа и правам добро, живеам на земјата и се хранам со вистината. Молкнувам и знам дека Ти Си Бог, возвишен над народите, возвишен над целата земја. Ако тргнам и низ долината на смртната сенка, нема да се уплашам од злото, зашто Ти си со мене. Твојот жезал и Твојата палка ме утешуваат.
Соопшти ми ја наутро Твојата милост, зашто се надевам на Тебе. Покажи ми го патот по кој да тргнам, зашто ја вознесувам душата кон Тебе. Господ ми е светлина и спасение, од кого да се плашам? Господ е штит на мојот живот, пред кого да треперам?
Во Бога е моето спасение и слава; Бог ми е силна карпа и прибежиште.Надевај се на Него, народе, во секое време, излевајте ги срцата пред Него: Бог е наше засолниште! А јас, Господи, на Тебе се надевам, велам: „Ти си мој Бог!” Моите денови се во Твојата рака: избави ме од раката на моите непријатели и од оние кои ме гонат.
Го благословувам Господа, Кој ме вразумува; па и ноќе моето срце ме советува. Во Твојата рака го предавам мојот дух; Ти ме откупи, Господи, Боже на вистината. Сета моја радост нека биде во Господа: Тој ќе ги исполни желбите на моето срце! Кон Тебе викам, Боже, зашто Ти ќе ме послушаш! Наведни го Твоето уво кон мене и чуј ги моите зборови.
Му ги Предавам на Господа моите патишта, се надевај на Него, и Тој ќе води сè. Мојата правда ќе блесне како светлина и мојот суд како пладне. Принесувам жртва на правда и се надевајте на Господа! Боже мој! Се надевам во Тебе спаси ме од сите мои гонители и избави ме. Едни се фалат со бојните коли, други со коњите; но ние во Името на Господа, нашиот Бог!
Блажен е оној човек, чија надеж е во Господа, и не е склон кон горделивите, ниту кон оние што отстапуваат лажно. Господ ги води и зацврстува чекорите на добриот човек, и мил Му е неговиот пат. И ако се сопне, нема да падне, зашто Господ го држи за рака. Тој ги љуби правдата и правосудството, полна е земјата со Господовата милост. Твоето слово е светилка на мојата нога и светлина на мојата патека.
Душо моја, мирот е само во Бога, мојата надеж е само на Него. Тој ме засолнува во Својот шатор, во зол ден; ме крие во скрилница на Својот шатор, Тој ме издига на карпа. Ги подигам моите очи кон горите: откаде ќе ми дојде помош? Мојата помош е од Господа, Кој ги создаде небото и земјата.
Боже мој, истргај ме од рацете на злотворот, од рацете на силникот и угнетувачот: зашто, Ти Си, Господи, моја надеж, Господи, надеж од мојата младост! Мојата душа се надева на Господа, Тој ми е помош и мој штит. Моето срце се радува во Него, јас се надевам на Неговото свето име. Господ ми е секогаш пред очите; бидејќи ми е од десната страна, нема да се сопнам. Господи, Ти си мој штит, моја слава, Ти ми ја воздигна главата.
Величајте Го Господа со мене, заедно да Го возвишиме Неговото име! Го барав Господа и Тој ме послуша, ме избави од сите мои стравови. Ти си мој Господ; нема блаженство без Тебе.”
Пази ме, Боже, зашто се надевам на Тебе.